ΕΦΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ

ΕΦΗΜΕΡΑ  ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ

του Γιώργου Αλεξανδρή*

 

Ανεπαίσθητα, ανάμεσα από ψυχικές ισορροπίες

και πνευματικές ωριμότητες,

τον προσπέρασε ο  σύμμαχος χρόνος

κι έμεινε έκπληκτος να παρακολουθεί

διαψεύσεις ομολογιών και βεβαιοτήτων,

αποκαθηλώσεις προσδοκιών και οραμάτων

με ανακόλουθες σκέψεις και βηματισμούς,

για τα ανεκτίμητα προσιτά και εφήμερα.

Με μιαν ανεπιτήδευτη νηφαλιότητα,

ως ανάγνωση και παραδοχή της αδυναμίας

να προλάβει ως συνέχεια το αύριο

και να θητεύσει σε δοκιμασμένα σχήματα

και συνάγωγες προοπτικές,

στάθμισε συνεπέστερη την αποδοχή

της μελαγχολικής αισιοδοξίας

από την επινόηση μιας ανακομιδής.

Και ήχησε παρήγορα η πίστωση του χρόνου,

να μην είναι ο γλιτωμός επιστροφή

και η φυγή παραίτηση και οδύνη,

αφού της ζωής τα όνειρα περισσεύουν

γι’ ακόμη μία θύμηση, ψυχής δημιουργία,

γι’ αποζητήσεις που λογιάστηκαν αυθαιρεσίες,

στ’ αδίδακτο της αρχής , στ’ αμάθητο του τέλους,

μικρός ο κόσμος κι όμορφος στην ταπεινότητά του.

*Ο Γιώργος Αλεξανδρής αφουγκράζεται το σήμερα, τις αγωνίες, την ελπίδα των ανθρώπων τριγύρω μας. Ίσως εδώ μπορεί να έχει θέση και ο λόγος του Κικέρωνα  "O tempora o mores**!", χωρίς όμως τον ειρωνικό ή σαρκαστικό τόνο, αλλά με μια γεύση πικρίας.

** Είναι μία φράση του Κικέρωνα, από το 4ο βιβλίο της δεύτερης ομιλίας του εναντίον του Verre (κεφάλαιο 25) και από την πρώτη ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα. μεταφράζεται επί λέξει ως Ω καιροί, ω ήθη. Η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιείται σήμερα για να γίνει κριτική ηθών και πράξεων του παρόντος, με τόνο ειρωνικό ή σαρκαστικό (http://el.wikipedia.org/wiki/O_tempora_o_mores).

Η εικόνα είναι από: http://www.themachine.gr/on-view-ena-efimero-mnimio-apo-ton-panagioti-voulgari-tis-anastasias-voutsa/